Het begon na mijn eerste basiscursus digitale fotografie, die ik dit voorjaar volgde. Rond het einde van de cursus had ik in de gaten dat mijn Casio QV-3500 weliswaar goed tot zeer goed was in zijn prijsklasse, maar beperkt was bij een aantal mogelijkheden die je met een spiegelreflex wel kunt bereiken. Met name het bereik van de lens, de mogelijkheden tot (deel)-vergrotingen, geen mogelijkheid om filters te gebruiken en de langzaamheid van de camera bij het wegschrijven van TIFF bestanden hinderden.

Gelukkig kondigde Nikon juist de D100 aan, en vanaf het begin heb ik ervan 'gedroomd' om die camera te bezitten.

Deze zomer ging het bij het bedrijf waar ik (tot zeer binnenkort) werk, mis, en er moesten wederom een flink aantal mensen uit. Vorig jaar en daarvoor moesten er ook al mensen worden ontslagen, en omdat het een amerikaans bedrijf is, kan dat nogal abrupt gaan. Tot nu toe had ik de dans ontsprongen, en ik beloofde mijzelf dan ook dat, indien ik dit keer wederom tot de gelukkigen zou behoren die mochten blijven (ik vind het heel leuk om er te werken) ik mijzelf mocht trakteren op de, in mijn ogen erg dure, Nikon D100.
Na veel maanden in onzekerheid hoorde ik half augustus dat het team waarin ik werk ontbonden werd en ik met een groot aantal andere collega's ontslagen zou worden. Zo gaat dat... weg leuke baan, weg Nikon D100, weg relatieve zekerheid.

Nou wilde het gelukkige toeval dat ik juist die week wederom een fotocursus volgde: 'Kunstweb - Fotograferen in de zomer' die opnieuw zeer leuk en leerzaam was, en tegelijk een prima afleiding vormde. Een van de cursisten had een Canon D60 met Sigma 15-30 objectief en ik heb de camera even kunnen proberen. Fijne camera, zonder meer.
Zijn foto's waren heel mooi van afdrukkwaliteit en mijn verlangen naar de D100 groeide weer. Die vrijdagavond (na de cursusweek) heb ik mij op de wachtlijst gezet bij Foto Konijneberg in de veronderstelling dat het minstens een maand zou duren voor ik eens aan de beurt zou zijn en dat ik altijd nog terug kon...

Welnu, de volgende week kreeg ik bericht dat er een voor mij klaarlag! Het is verder moeilijk te beschrijven hoe ik mij voelde: ging ik hem ophalen of niet? Kon ik het wel veroorloven of niet? Was het niet enorm ondoordacht om het ding juist nu te kopen? Was ik ueberhaupt wel 'kundig' genoeg en het 'waard' om met zo'n camera te werken? De dilemma's gierden door mijn keel, als het ware.

Gelukkig kreeg mijn optimistische inslag de overhand, en onder het motto: "elke ervaring kan positief worden gebruikt" (en vooruitlopend op het rotsvaste vertrouwen in de toekomst) ben ik afgelopen week naar Den Ham gereden om als een klein kind met trillende handen mijn nieuwe camera op te halen.

En nu zit ik dan de handleiding te lezen, de knopjes uit te proberen, veel oefenfoto's te maken en te kijken wat de beste instellingen zijn voor verschillende soorten foto's. Ik ben er enorm blij mee, en hoewel de eerste foto's niet van een heel hoogstaand nivo zijn, vond ik het leuk om ze online te zetten. De 24mm foto's zijn gemaakt met het objectief dat ik direct bij de camera heb gekocht: de nieuwe Nikkor AF-S 24-85/3.5-4.5 G ED, een heel fijn objectief dat heel stil is, en heel snel focust.
De 300mm foto's zijn met een Sigma AF 70-300 APO Macro 4-5.6 D geschoten, en oplettende lezers kunnen weten dat ik die als occasion heb gekocht.
Ook dat is een heel fijn objectief, alle camera-mogelijkheden bleken op dit objectief ook te werken, en ook de Macro stand werkt goed (bij manual focus), voor mij als semi-onervaren amateur is het ongelooflijk hoe makkelijk en mooi de moderne camera's werken. Mijn laatste SLR ervaringen dateren van zo'n 10 jaar terug toen ik slechts een 1.8/50mm objectief had.

Ik heb nu al zin in mijn nieuwe fotocursus, die 18 september begint en waar ik mij veel van voorstel... In de tussentijd heb ik heel veel tijd om plaatjes te schieten. En een baan vind ik ook wel weer... wie weet zit er wel een verandering van carriere in!